Time Flies...

Time Flies…

Ik zit momenteel op mijn werk 14e verdieping acute care en ik verveel me een beetje dus ik dacht laat ik weer eens een blog schrijven!

We hebben nog steeds geen patienten in het ziekenhuis en inmiddels zijn de meesten van ons grotendeels door hun training heen , dat maakt dat er dagen zijn dat we ons een beetje vervelen. Natuurlijk zijn er allerlei voorbereidingen gaande voor de uiteindelijke opening maar voor mij zijn dat geen taken waar ik 8 uur per dag druk mee ben. Kirsten en Femke zijn een stuk drukker met allerlei meetings en dergelijke.

Ik hou me vooral bezig met het organiseren van lessen over de ziektebeelden die we hier op de afdeling kunnen verwachten (om onze medische kennis een beetje op pijl te houden) en met alle supplies en equipment die we nodig hebben op de afdeling.

Daarnaast worden er langzaam aan werkgroepen gevormd en doen we scenario’s op de afdeling om te oefenen met alle ‘policy’s en procedures’.

Het ziekenhuis zelf is nog niet 100% klaar voor opening, zo hebben we regelmatig lekkages en zijn we er een paar weken geleden achter gekomen dat alle badkamers op de verpleeg afdelingen verkeerd aangelegd zijn wat er in resulteert dat als je gaat douchen het water de kamer in loopt ipv het douche putje. De air-conditioning is ook regelmatig kapot, zo is het de ene week ijs koud en de andere week bloed heet (16-30 graden). Ik verbaas me echt ontzettend over dit soort dingen, heb je zoveel geld en laat je zo iets moois bouwen, kun je niet eens zorgen dat de douche goed afloopt, ongelofelijk!

De kantooruren (5 dagen per week 8-17) worden voor ons hopelijk ergens in maart opgeheven, we gaan dan naar 12 uurs dag diensten. Zo is dan niet iedereen tegelijkertijd op de unit en zijn we meerdere dagen per week vrij! THANK GOD!! Nooit gedacht dat ik zo blij zou kunnen zijn met het doen van diensten. Een kantoorbaan is niks voor mij ben ik wel achter. We hebben gewoon zin om weer patienten te verplegen en hard te werken, dus laat maar komen.

De patienten die wij hier met name gaan behandelen zijn rijke expats en Emiratie (locals). Mensen die minder goed verzekerd zijn worden door gewezen naar andere ziekenhuizen in de buurt of wanneer ze instabiel zijn hier behandeld en dan wanneer ze gestabiliseerd zijn overgebracht naar een ander ziekenhuis.

Vorige week hebben we een les gehad van een van de intensivisten over het VIP syndrome. (Very Important People). Hij had zelf veel ervaring met deze patienten categorie omdat hij 20 jaar in Saudi Arabia gewerkt heeft. Ik zat wel even met mijn oren te klapperen toen ik  allemaal hoorde wat hij te vertellen had. De VIP’s komen nooit alleen, meestal met de hele familie, minstens 1 eigen dokter (maar vaak wel 4), een prive verpleegkundige enz. Al deze mensen gaan zich met de zorg van desbetreffende patient bemoeien en gaan vaak aan de haal met dingen buiten het behandelteam om. De grootste valkuil is over-diagnostiseren vertelde hij. Zo zou je als arts sneller de neiging hebben om nog wat extra lab af te nemen en sneller een CT laten maken ipv een X-thorax dan bij andere patienten (terwijl dit dus eigenlijk helemaal niet nodig is). Doordat er vaak meer diagnostische tests aangevraagd worden krijg je uiteraard ook meerdere uitslagen binnen waarvan er altijd wel 1 waarde niet binnen de ‘normaalwaarde’ valt wat je dan vervolgens weer moet uit gaan leggen aan de VIP patient en iedereen erom heen. 

In Saudi Arabia is het vaak voorgekomen dat wanneer de patient een complicatie opliep hij de verpleegkudnige de schuld gaf en de macht had om de verpleegkundige te ontslaan. Dat kan hier gelukkig niet zomaar gebeuren omdat het management achter ons staat.

De zorg rondom deze VIP patienten gaat veel aandacht en geduld vragen. Zo moet je elke dag met het behandelteam de familie en de patient uitgebreid bijpraten en zou het vaak voorkomen dat er om een second opinion gevraagd wordt. Met geld kun je bijna alles kopen zullen we maar zeggen.

De belangrijkste tip die hij ons mee gaf was dat het belangrijk is de VIP patient in principe net zo te behandelen als een ‘gewone’ patient gebaseerd op de beste evidenced based zorg. (waar dus iedereen recht op heeft, de beste zorg die je kunt geven). En dat je dus niet omdat het een VIP patient is allerlei extra diagnostiek gaat doen of bijvoorbeeld meerdere soorten antibiotica gaat geven terwijl er voor deze specifieke infectie altijd maar 1 soort wordt gebruikt omdat er bewezen is in de literatuur dat dat de beste is. Dit moet je dan uiteraard allemaal goed en duidelijk uitleggen.

Buiten het werk vermaken we ons nog steeds prima. We hebben vanaf kerst tot vorige week veel bezoek uit Nederland gehad. Dat was hartstikke gezellig maar ergens ook vermoeiend omdat we naast het werk bijna elke avond op pad gingen naar de lady’s nights (jaja, gratis drank voor de lady’s ) en vervolgens wel weer de volgende dag om 6 uur op moesten.

Neemt niet weg dat we echt super gezellige dagen en avonden hebben gehad.

De weekenden zijn hier zo leuk dat ik elke zondag tijdens de eerste werkdag van de week en soort van down ben en het gevoel heb dat ik op en geweldige vakantie ben geweest en het je eerste dag na je vakantie weer is (iedereen kent het vast!) Maar zoals de titel van deze blog al zegt; time flies dus de weken zijn steeds snel voorbij! (het weekend daarentegen dus helaas ook).

3 Weken geleden zijn we in een club beland waar je de hele vrijdag avond/nacht als vrouw gratis kan drinken, het werd zelfs nog gekker, we kregen een eigen tafel met een fles wodka en hebben de hele avond geen cent uitgegeven, ongelofelijk!

Wil en ik hebben inmiddels een auto gehuurd, dat is echt super fijn, veel meer vrijheid! Dus die houden we voorlopig wel aan!

Vorige week heeft het hier sinds maart 2014 2 dagen geregend en gestormd, een rare gewaarwording was dat, tot volgend jaar gaat er nu waarschijnlijk ook geen regen meer vallen. We merken nu ook echt dat het een stuk warmer aan het worden is. Zo kunnen we bijvoorbeeld savonds nu ook zonder vest/sjaal lekker buiten zitten en is het buiten savonds ook warmer dan binnen! De meest frisse periode is dus over, op naar de zomer (dat wordt heeeeeeel heet)!!

Nou hier laat ik het maar weer even bij, misschien schrijven de dames binnenkort ook nog even een stukje!

Liefs,

Willemijn K.