Week 3 en 4

Update time;

 

We doen zo mega veel hier dat ik echt niet meer precies weet wat we sinds de laatste update allemaal hebben gedaan maar ik ga m´n best doen er het beste van te maken! ;) 

 

De dagen na de laatste update hebben we Clinical Caregiver oriantation gehad. Dit waren twee lange dagen waar er allerlei presentaties/lessen gegeven werden over het ontstaan van CCAD, protocollen, beleidsregels en ga zo maar door. Het feit dat CCAD een uniek concept is, is ons inmiddels allemaal duidelijk. Het hele concept en alle techniek , systemen en apparaten die gebruikt gaan worden is ‘state of the art’ en veelal allemaal het nieuwste van het nieuwste. Echter voor ons is het allemaal zeer bekend terrein. Wij zijn niet anders gewend. Waar bijna iedereen in de zaal met z’n oren zat te klapperen wanneer er verteld werd dat er bijvoorbeeld bepaalde parameters van de beademingsmachine direct worden door- gelinkt naar het patiëntendossier op je computer, dachten wij; ‘uhmmm ja dat is toch logisch’, dit deden we in Utrecht namelijk ook! ;) Kortom, voor ons qua techniek niet veel nieuws. We moeten alleen het programma EPIC leren kennen maar dat werkt praktisch het zelfde als de programma’s die er in Utrecht gebruikt worden. 

Aan luxe ook bepaald geen gebrek, patiënten op de verpleegafdelingen (acute care) kunnen via hun TV/PC op de patiëntenkamer zelf de temperatuur, het licht en dergelijke instellen en regelen. Ook kunnen ze zelf hun maaltijden bestellen. Niet de standaard ziekenhuis maaltijden maar ‘a la carte’ menu’s. De patiëntenkamers in het hele ziekenhuis zijn eenpersoonskamers  en zeer ruim, iedere kamer heeft uitzicht op buiten en iedere kamer heeft een eigen badkamer, flatscreen TV en andere luxe. Elke afdeling bestaat uit 36 bedden. Doordat er alleen eenpersoonskamers zijn, zijn de afdelingen zeer ruim opgezet met daarbij grote wachtruimtes voor mannen en vrouwen gescheiden en aparte ruimtes om te bidden voor mannen en vrouwen. Op de IC daarentegen zijn de kamers iets kleiner dan dat wij gewend zijn in Utrecht. De IC in zijn algemeen is wel zeer ruim opgezet en ook elke kamer heeft uitzicht op buiten. Het ziekenhuis is immens groot, ruim en KOUD!!!! Echt niet normaal hoe koud het is binnen (zo’n 16-18 graden als je het mij vraagt). Ze zijn hard bezig om de airco onder controle te krijgen maar tijdens de CCO zaten we met sjaals en jassen aan in de zaal. Tegen de tijd dat er patiënten komen is dit hopelijk opgelost want dit kun je ze niet aandoen. Naast de opname reden kunnen we ze dan ook direct gaan behandelen voor een flinke verkoudheid. 

Zoals elk ander nieuw gebouw hier ziet het er verder allemaal super mooi en gelikt uit, glanzende marmeren vloeren, hoge plafonds, veel hoge ramen, mooi uitzicht. Aangezien het ziekenhuis nog niet officieel open is mogen we geen foto’s plaatsen op sociale media en daarom plaats ik ook maar geen foto’s op deze blog, de foto's die er wel op staan zijn van internet geplukt en virtueel.

 

Nu we de CCO gehad hebben melden we ons elke werkdag netjes om 8 uur op onze eigen afdelingen. Aldaar gaan we aan het werk met onze e-learning modules en ontmoeten we steeds meer nieuwe collega’s. Daarnaast hebben we geregeld cursussen en lessen over van alles en nog wat.

 

Natuurlijk ook tijd voor leuke dingen!! Vorig weekend zijn we gaan kanoën door de mangroves hier met zo’n 25 man van CCAD, het was heerlijk om even op het water te zitten en je een beetje in de natuur te bevinden. De mangrove is een van de weinige dingen hier wat niet kunstmatig/ aangelegd is. Na het kanoën zijn we met een grote groep uit eten gegaan naar een Libanees restaurant, de 2 Libanezen onder ons hebben het bestellen op zich genomen en binnen een mum van tijd stond de hele tafel vol met heerlijke gerechten, het hield maar niet op, zoveel eten stond er op tafel en dat allemaal voor maar ong. 12 euro per persoon. 

 

Afgelopen week hebben we maar 2 dagen gewerkt (zondag en maandag) ivm National Day. We hebben tijdens deze 2 dagen een assessment gehad, een medicatie toets (gehaald) en een ECG toets (in de pocket). Het assessment wordt afgenomen om een base-line vast te kunnen stellen over je klinisch redeneren. Je kunt dus niet falen of slagen voor het assessment maar als men vindt dat je klinisch redeneren niet helemaal op pijl is, krijg je hier een mooie verplichte cursus voor aangeboden. Wat voor ons vooral lastig was tijdens het assessment was dat het tijdgebonden was en wij natuurlijk niet zo vloeiend Engels schrijven als de Engels talige onder ons, gelukkig gaan ze totaal niet letten op de spelling maar op wat je opgeschreven hebt, dus dat komt vast goed. Het assessment is ontwikkeld in de Cleveland Clinic main-campus in Ohio en wordt ook door mensen van daar beoordeeld geloof ik. Alle verpleegkundigen die voor Cleveland Clinic werken moeten dit assessment doen.

De rest van afgelopen week was dus een heerlijke vakantie week voor ons allemaal. Dit dus ivm National Day. De VAE bestaan dit jaar 43 jaar en dit wordt op geheel eigen wijze gevierd hier. We wisten van te voren niet zo goed wat we ons bij deze viering voor moesten stellen (een soort koningsdag misschien?) en zijn er maar gewoon met goede moed heen gegaan. Toen we halverwege de middag aankwamen op de Corniche (waar National Day groot gevierd wordt) was daar een vliegshow gaande, erg indrukwekkend moet ik zeggen. De Air force van de UAE is een van de beste ter wereld heb ik mij laten vertellen en bestaat voornamelijk uit vrouwelijke vliegers. Toffe show hebben ze weggegeven (zie foto’s). Toen de show over was viel het ons pas op hoe ontzettend veel mannen er op de Corniche waren en hoe weinig vrouwen, laat staan blonde vrouwen.. het publiek bestond voornamelijk uit Indiërs, Pakistani enz. die normaal gesproken 6 dagen per week zwaar werk verrichten in de bouw, op markten en dan ook alleen maar mannen zien. Direct na de vliegshow kwam er een Indiër naar een mannelijke collega van ons toe en vroeg of hij met onze groep op de foto mocht, dat  mocht wel van ons, nou ik overdrijf niet; binnen 5 minuten stonden er wel 50 mannen foto’s en filmpjes van ons te maken. We hebben het op een lopen gezet maar werden achtervolgt alsof we bekende artiesten waren en ik heb me nog nooit zo bekeken gevoeld. Heel bizar! We zijn na dit tafereel opzoek gegaan naar het feest, want er waren overal gigantisch veel mensen maar nergens muziek, dansers en eet/drinkgelegenheden, dit hebben we helaas ook nergens kunnen vinden, dus zijn we maar naar een barretje gegaan en hebben we het daar op een zuipen gezet! ;). S'avonds was er nog een groot vuurwerk en daarna ging het los. Hiermee bedoel ik; alle Emiratie/locals gaan de straat op met hun grote auto’s waar ze met hun hele gezin inzitten en smeren elkaar onder met vloeibare confetti en schuim, toeteren de hele avond door en draaien muziek, lijkt dus toch niet echt op koningsdag! ;) 

 

De dag na National Day hebben we doorgebracht op het strand, even aan de teint werken en bijkomen van de 15 km die we ongeveer gelopen hebben tijdens National Day, er reden vrijwel geen taxi’s namelijk. Donderdag zijn we naar Dubai gegaan, we hebben daar een redelijk goedkoop hotel weten te boeken en hebben een paar hoogte punten van Dubai bezocht (Burj Kalifha, Fontein, Dubai Mall). Dubai is toch echt wel anders dan Abu-Dhabi, Dubai is erg massaal, groot, groter, grootst, het kan daar niet gek genoeg en in Abu-Dhabi hangt toch een wat meer relaxte sfeer. Het uitgaan in Dubai is erg leuk dus we gaan er vast nog wel vaker heen. Vandaag nog 1 relax dagje en morgen begint het werkende leven weer! Wil en ik gaan vandaag naar de kapper (als dat maar goed gaat)!! tot de volgende update!

 

X Willemijn.